- Χρήστο, επιτέλους καλωσόρισες.
«Επιτέλους, καλώς σας βρήκα! Από τη στιγμή που ήρθα στον ΑΡΗ, συνέχεια αυτήν την κουβέντα κάνω, όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Σαν να ‘ταν κάτι που όλοι ξέραμε πως θα γινόταν και απλά το περιμέναμε. Δεν ξέρω τι συνέβαινε όλα αυτά τα χρόνια και η “δουλειά” χαλούσε πάντα στο τέλος. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ, όμως…».
- Να που έφθασε η ώρα που φιλοξενείσαι κι εσύ στην εφημερίδα που από μικρός αγόραζες…
«Πράγματι, μέχρι να φύγω στην Αθήνα, την αγόραζα σχεδόν ανελλιπώς. Θα την έπαιρνα κι εκεί, αλλά δυστυχώς τότε δεν κυκλοφορούσε σε όλα τα περίπτερα κι ήταν δύσκολη η εύρεσή της. Μου τις κρατούσε, όμως, ο αδερφός μου...».
- Κοινότυπη η επόμενη ερώτηση και δεν συνηθίζουμε να την κάνουμε, αλλά η περίπτωσή σου αποτελεί εξαίρεση. Θέλουμε να μας πεις τι συναισθήματα σε διακατείχαν και ποιες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό σου, την ώρα που υπέγραφες στον Αυτοκράτορα.
«Με μια φράση, αποτέλεσε την εκπλήρωση του μεγαλύτερου παιδικού μου ονείρου. Έκανα μέρες να συνειδητοποιήσω ότι πλέον θα φοράω τη φανέλα μας. Μου φαινόταν σαν παραμύθι… Οπότε, μπορεί να καταλάβει ο καθένας τα συναισθήματα που ένοιωθα μέσα μου, από τη στιγμή που οριστικοποιήθηκε ο ερχομός μου στο Αλεξάνδρειο».
- Προέρχεσαι μέσα από μια ακραιφνώς Αρειανή οικογένεια. Δεν θέλουμε να κάνουμε διαχωρισμό, αλλά ποιος θεωρείς ότι ήταν αυτός που χάρηκε περισσότερο μ’ αυτήν τη μεταγραφή;
«(Γελάει) Οπωσδήποτε, όπως είναι φυσικό, χάρηκαν όλοι πάρα πολύ. Αν θα διάλεγα κάποιον, πάντως, αυτός θα ήταν χωρίς αμφιβολία ο πατέρας μας, ο άνθρωπος που μας έκανε Αρειανούς. Επιτέλους, θα ‘ρχεται να με βλέπει με την κατάλληλη φανέλα κι… όχι με βαριά καρδιά!».
- Οπαδικά, ποιες είναι οι πρώτες εικόνες που σου ‘ρχονται από τον ΑΡΗ;
«Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έζησα και μπορώ να θυμάμαι, περίπου από το 1987 κι έπειτα, κάποια από εκείνα τα θρυλικά χρόνια της Αυτοκρατορίας. Αν και πολύ μικρός τότε, ο πατέρας μου μας πήγαινε με τον αδερφό μου σε αρκετά ματς.
Τα τρία Φάιναλ Φορ, οι ανεπανάληπτες πορείες στην Ευρώπη και τα ευρωπαϊκά Τρόπαια που έχουμε κατακτήσει, είναι στιγμές που όχι απλά θυμάμαι, αλλά έχω κρατήσει για πάντα σε DVD και κασέτες στο προσωπικό μου αρχείο. Είναι αυτές που με έχουν γαλουχήσει σαν Αρειανό…».
- Αν και εν ενεργεία επαγγελματίας αθλητής αθηναϊκής ομάδας, αρκετές φορές εθεάθης σε αγώνες που έδινε η ομάδα της καρδιάς σου εντός λεκανοπεδίου.
«Όποτε δεν είχα ματς ή προπόνηση, θα πήγαινα σίγουρα. Ακόμα και στα Λιόσια με τον Ακράτητο βρέθηκα! Ξέρετε, εκείνα τα δύσκολα χρόνια…».
- Πέρυσι, όμως, με την επιλογή σου εκτέθηκες…
«Ήταν κάτι αναπόφευκτο τη δεδομένη χρονική στιγμή. Καλώς ή κακώς, στη ζωή ενός μπασκετμπολίστα υπάρχει κι η επαγγελματική πτυχή. Ακόμα κι όταν αυτός είναι κάποιος “στιγματισμένος”, όπως εγώ.
Πάντως, απ’ την πρώτη ως την τελευταία στιγμή, ήμουν τίμιος μαζί τους. Ποτέ μου δεν τους έκρυψα (το ήξεραν κιόλας, φυσικά) ότι μετά από κάθε αγώνα μας, θα άνοιγα το ραδιόφωνο για να ακούσω τι έκανε ο ΑΡΗΣ στο ποδόσφαιρο».
- Με τη… συγκεκριμένη φανέλα, μπήκες μέσα σ’ ένα Παλέ που εκείνη τη μέρα πραγματικά έβραζε. Αλήθεια, πώς ένοιωθες βλέποντας 21 ολόκληρα λάβαρα να κρέμονται πάνω απ’ το κεφάλι σου και ακούγοντας το θρυλικό “ΑΡΗ θυμήσου πριν λίγα χρόνια…” με το οποίο μεγάλωσες;
«Δεν ήταν απλά ένα περίεργο συναίσθημα, αλλά το πιο δύσκολο παιχνίδι που είχα να δώσω ποτέ στην καριέρα μου. Τη στιγμή που άκουγα το συγκεκριμένο σύνθημα, δεν το κρύβω ότι ανατρίχιασα.
Όταν μεγαλώνεις με κάτι, είναι λογικό να σε επηρεάζουν όλα αυτά, ιδιαίτερα όταν καλείσαι να αντιμετωπίσεις μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, την ομάδα που αγαπάς. Ευτυχώς, θα μπορώ να το ακούω πλέον υπό τελείως διαφορετικές καταστάσεις και συναισθήματα…».
- Σε λίγες ημέρες ξεκινάει το Πρωτάθλημα, με την ομάδα μας να θέτει πολύ υψηλούς στόχους, θέλοντας να αφήσει μια και καλή πίσω την περυσινή χρονιά. Ποιο είναι το κλίμα στις τάξεις του ΑΡΗ, ειδικότερα μετά από την άνετη πρόκριση και πολύ περισσότερο, την καλή εμφάνιση στον αγώνα με το Περιστέρι;
«Ο ΑΡΗΣ είναι μια από τις ελάχιστες ελληνικές ομάδες που ξεκίνησε προετοιμασία δύο μήνες πριν με σχεδόν ολοκληρωμένο το ρόστερ. Θεωρώ ότι θα είμαστε μια πολύ ανταγωνιστική ομάδα, αφού η δουλειά που έγινε φέτος το καλοκαίρι σε όλους τους τομείς, ήταν πολύ καλή.
Ο στόχος που έχουμε για φέτος, είναι η επάνοδός μας στην πρώτη τριάδα. Ειδικά μετά από τα όσα συνέβησαν πέρυσι, οφείλουμε να επιστρέψουμε τον ΑΡΗ άμεσα εκεί που του αρμόζει».
- Βασική προϋπόθεση για να συμβεί αυτό, είναι η στάση του κόσμου. Δεν νοείται Παλέ με άδειες θέσεις. Καλό είναι ο κόσμος να έχει απαιτήσεις, οφείλει να ξέρει όμως ότι έχει και υποχρεώσεις και η βασικότερη, είναι να στηρίξει πολύ περισσότερο από πέρυσι τη νέα προσπάθεια.
«Τη βοήθεια του κόσμου, εμείς οι παίκτες δεν τη θεωρούμε απλά απαραίτητη και σημαντική. Τη θεωρούμε “το Α και το Ω” αυτής της προσπάθειας. Ειδικά ο κόσμος του ΑΡΗ έχει μια σχέση με την ομάδα, που όμοιά της δεν υπάρχει πουθενά. Χωρίς αυτή, δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε βήμα. Και να ξέρουν οι πάντες ότι μέσα από ένα γεμάτο Αλεξάνδρειο, δεν περνάει κανείς…».
- Ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που θα διαθέτει η φετινή ομάδα;
«Το κυριότερο χαρακτηριστικό που θα βλέπετε όλοι σας, θα είναι το πάθος. Μέσα στο παρκέ η ομάδα θα δίνει πάντοτε το 100% των δυνάμεών της. Να είναι βέβαιος γι’ αυτό ο κόσμος. Από εκεί και πέρα, θα στηριζόμαστε στο γρήγορο παιχνίδι, στο μπόλικο…τρέξιμο (αφού κοντοί και ψηλοί τρέχουν το ίδιο) και στην πολύ πιεστική άμυνα.
Γενικά, πιστεύω ότι το θέαμα που θα παρουσιάζουμε, θα είναι πολύ ελκυστικό κι ο κόσμος πραγματικά θα το διασκεδάζει».
